Copyrights "Bram": Sjaak Hoogendoorn
Copyrights "Bram": Sjaak Hoogendoorn
Samenleven met de wolf – geen strijd, maar balans (Column de Kaap 17 april)
In een interview met ChatGPT in de Willem, glossy van Oranjevereniging Maarn, is te lezen: Hoe leven we in 2050 samen met de wolf in Maarn? Is er nog ruimte voor reeën, herten schapen en geiten bijvoorbeeld? Het antwoord is verrassend: In 2050 leven we in Maarn harmonieus met de wolf!
Door Paul Blom Fractievoorzitter Partij voor de Dieren Utrechtse Heuvelrug
De wolf is terug. En zoals dat gaat met terugkerende elementen uit het verleden – denk aan oude trends of vergeten recepten – reageren we verdeeld. Voor sommigen is de wolf een wonder van de natuur, voor anderen een directe bedreiging voor hun vee, kinderen of wandelplezier. Het publieke debat is gepolariseerd. De wolf splijt het gesprek in voor- en tegenstanders, alsof we moeten kiezen tussen een sprookjesbos of een slachthuis.
Maar wat als we die keuze helemaal niet hoeven te maken? Wat als samenleven met de wolf niet alleen mogelijk, maar ook wenselijk is?
De realiteit is dat de wolf een beschermd dier is, die zich niet houdt aan landsgrenzen of politieke standpunten. Hij is niet teruggekomen om de samenleving te ontwrichten, maar simpelweg omdat zijn natuurlijke leefgebied zich herstelt. In plaats van dat we in de kramp schieten – met kreten als “afschieten” of “laat de natuur de natuur niet zijn” – is het tijd om volwassen om te gaan met deze ontwikkeling.
Samenleven met de wolf vraagt aanpassingen. Dat is waar. Boeren moeten hun schapen beter beschermen, de gemeente voorlichting verbeteren, en natuurliefhebbers hun verwachtingen bijstellen. Maar het alternatief – een debat vol wantrouwen, paniek en populisme – helpt niemand. Niet de boer, niet de wandelaar, niet de wolf.
Bovendien zegt de manier waarop we met de wolf omgaan iets over onszelf. Kunnen we omgaan met complexiteit? Met een natuur die niet te regisseren valt? Of grijpen we bij het eerste ongemak naar simplistische oplossingen?
Leren leven met de wolf is een oefening in samenleven zélf. In luisteren, in overleg, in nuanceren. Geen zwart-wit, geen voor of tegen, maar samen zoeken naar balans.
Laten we stoppen met schreeuwen en beginnen met praten. Niet over of de wolf mag blijven, maar hoe we samen met hem kunnen leven. De wolf is niet het probleem, wel de manier waarop we over hem praten.