In het spoor van de aanreden wolvin

Afgelopen zondag ben ik naar de plek gefietst waar de wolvin op 22 september werd aangereden. Hoewel ik er niet vandaan kom, ken ik de omgeving daar goed. Ik fiets regelmatig vanuit het Land van Maas en Waal, waar ik woon, via de Betuwe naar de Utrechtse Heuvelrug. Het was er altijd mooi fietsen, maar vanwege de toegenomen drukte ontwijk ik het gebied liever. Vooral met mooi weer zoals afgelopen zondag barst het er van de dagjesmensen.

Door Hans van der Pol, 29 september 2025

Sinds dat er een roedel op de Utrechtse Heuvelrug woont, zit de wolf in mijn hoofd als ik er fiets. Ik speur dan aandachtig naar dingen die met de wolf vandoen hebben, maar vanaf de weg gezien duidt niets erop dat er wolven wonen. Het enige wolvenwaarschuwingsbordje zag ik in de buurt van Amerongen, vlakbij het landgoed Prattenburg. Verder niets. Ook het zicht op twee weilanden met schapen vlakbij Maarsbergen toont dat niet aan. De afrastering bestond uit twee ingezakte ijzerdraden waar een middelgrote hond met gemak doorheen loopt zonder het aan te raken. De boer van die schapen zal zich er weinig druk over maken, terwijl het toch midden in een wolvengebied ligt.

Ik fiets onder het nieuwe ecoduct bij Maarsbergen door. Op die weg was vorig jaar november ook een wolf doodgereden. Nu staat er aan beide kanten van de weg een heel lang en hoog hek van Maarsbergen tot aan Leersum, en er mag nog maar 60 kilometer per uur worden gereden. Voor de veiligheid van de dieren, of voor de automobilisten?

Ik fiets verder van Zeist naar Woudenberg over het fietspad langs de drukke weg. Ik passeer de Pyramide. Het is er stervensdruk op de parkeerplaats, net als alle andere parkeerplaatsen langs de bosranden. Niets wijst erop dat er wolven wonen, of dat er voor hen rustgebieden zijn. De mensen nemen het ervan en trekken eropuit naar de bossen.

Ik fiets over de Doornse weg, voorbij het ecoduct de Treekwissel. Daar ergens is de wolvin aangereden. Ik probeer ergens remsporen te ontdekken, of eventueel bloed op de weg, maar ik zie niets. Het verkeer raast verder over de drukke weg alsof er niets is gebeurd. Begrijpelijk natuurlijk, want velen zullen niet eens weten wat daar is gebeurd. Ik krijg medelijden met de wolven op de Utrechtse Heuvelrug. Ze wonen in het bosgebied dat omringd en doorkruist wordt door drukke wegen, en waar vele recreanten ervan willen genieten. Maar is er wel rust voor de wolf zelf?

Via de verharde wegen fiets ik over het landgoed Den Treek, daar waar diegene huist die de jacht op de wolven heeft geopend. Op een paar wandelaars na is het er rustig. Geen dieren te bekennen, alsof ze bewust deze jagersplek ontwijken. Ik doe hetzelfde en verlaat deze plek die me als dierenliefhebber gemengde gevoelens geeft.

Voordat ik via de Betuwe weer terugfiets naar het Land van Maas en Waal, rijd ik nog door de bossen bij Bennekom en Renkum. Ook dit is een gebied waar wolven komen, maar ook hier duidt niets erop dat ze er zijn. Geen waarschuwingsbordjes te zien, of ik moet ze gemist hebben.

Er wordt veel geschreven en gesproken door de media over de wolf. Burgemeester, bestuurders en politici schreeuwen moord en brand, gevaarlijke incidenten, ontwrichte maatschappij en nog veel meer negatieve aspecten over de wolf. Maar is dat wel terecht en is het maar een kleine groep die met veel grootspraak zijn zin wil doordraven? Mijn idee is dat het erg onrechtvaardig is wat er over de wolf gezegd wordt. Ik hoop maar dat de rust snel weerkeert, in de bossen en in de media. Dat is voor de mens en de wolf het beste.

Meer over de gedode wolvin? Zie  woo-verzoeken voor details.